Voordat ik zelf voor vier maanden naar Milaan vertrok, twijfelde ik op voorhand nog wel even over het wel of niet meenemen van mijn fiets. Ik vind het zelf leuk om in Nederland af en toe eropuit te trekken op mijn crossfiets of op de weg, maar Milaan is toch wel weer andere koek. Toch had ik na één ritje al geen seconde spijt van het meenemen van mijn stalen ros. Milaan is misschien een grote stad en Lombardije erg vlak, maar het er zijn zeker wel mogelijkheden om hier te fietsen en in deze blog vertel ik graag in vijf ritjes waarom!
Eerste fietstocht. Naviglio Grande + Ticino
Mijn eerste fietstocht vanuit Milaan besloot ik de Naviglio Grande te pakken. Op internet had ik gevonden dat dit een mooi fietspad was en de realiteit maakte dat zeker waar! Na de buitenste ring te hebben gepasseerd voelde het alsof ik in een Noord-Hollands polder gebied terecht was gekomen, zo vlak! Het leek wel het kanaal bij Lemelerveld. Om te checken of ik nog goed zat stopte ik bij een brug en trof daar twee meiden aan op een wielren- en crossfiets, wat een geluk! We raakten aan de praat en wisselden onze Strava gegevens uit, ze vertelden wat over hun route en gaven de tip 'just get lost!'. Een hele uitdaging voor mij. Zij fietsten terug naar Milaan en ik ging in m'n eentje verder, om 'lost' te raken... Gelukkig viel dat mee, maar ik kwam wel in verrassend leuke buitenplaatsjes terecht. Dezelfde weg terug was ik zéér positief verrast over mijn eerste tochtje vanuit Milano!Tweede
Verkenningsrondje. Door de stad naar Parco Sempione.
Het voordeel van een crossfiets is dat, naast minder gevaar om in de tramrails terecht te komen en op de ruwe stenen te vallen, je twee kanten pedalen hebt (die van mij dan) en ik ook met mijn hardloopschoenen erop uit kan om vervolgens ergens een rondje te rennen. Na een aantal dagen te hebben getwijfeld over het meenemen van mijn fiets de stad in en het kopen van een goed (maar duur) fietsslot, besloot ik het toch maar te doen en ik heb hier geen moment spijt van gehad. Hoewel ik niet mijn nieuwste fiets heb meegenomen naar Italië, ben ik er nog wel zuinig mee en wilde ik na die eerste leuke rit toch wel meer proberen dan één keer fietsen! En aangezien een goed slot nooit een miskoop is crostte ik daar al snel op een mooie nazomer maandagmiddag de stad door. En dat de stad doorcrossen is nog wel een dingetje hoor. Zo ben ik meerdere malen aan de kant getoeterd, verkeerd gefietst en gestopt om een mooi plaatje te schieten van de stad (dat dan weer wel) en de route te verkennen. Maar wat wel is, en dat is ook meteen het leukste van fietsen, dat je op eigen kracht heel snel heel veel kan zien van een stad of omgeving zonder veel te missen. En eenmaal op de fiets kwam ik daar zomaar mijn universiteit tegen, of dat straatje waar ik elke dag doorheen wandel, heel leuk!Nadat ik mijn fiets op dubbelslot had gezet in het mooiste park van Milaan, mét politie op de achtergrond (lees je mee, pap?), kon ik zonder zorgen een rondje door Parco Sempione rennen. Wat heerlijk was het en voelt het lekker om een keer geen metro te pakken! Dit ga ik zeker vaker doen.
Derde en mooiste rit so far: Comomeer en Ghisallo
De eerste, beste vrije en zonnige zaterdag besloot ik - op aanraden van mijn nieuwe fietsvrienden van mijn eerste ritje - de trein te nemen naar het Comomeer. Onder het mooie plaatsje Bellagio schijnt een beroemde route te zijn met een heus fietskerkje en fietsmuseum en route. Je begrijpt waar ik naartoe ging. De trein pakken is één van de beste dingen die je kunt doen om mooie fietsroutes op te sporen, de omgeving (en met name de meren!) is namelijk veels te mooi om te negeren. Ook hebben ze fietscoupé's zoals in Nederland en betaal je niet veel extra (vooral als je vergeet je fiets in te checken zoals ik). Vanuit Canzo fietste ik eerst een pittig stukje met een helling van max 9%, maar ik werd goed beloond door het museum, uitzicht en het kerkje waar ik echt even stil van werd. Na een kaarsje te hebben aangestoken reed ik door richting Bellaggio, waar ik om de 100 meter een 'Wauw' en 'O mijn god' uitkraamde tegen mijn denkbeeldige fietsmaat. Vreemden zullen wel gedacht hebben... Ook de weg terug langs het meer was indrukwekkend, waar ik mijn meegenomen broodje nuttigde en nog even genoot van de mooie vergezichten voordat ik de trein terugnam naar Milaan. Oprecht mijn mooiste fietsrit ooit.Vierde rit. Langs de Naviglio Pavese naar Gorgonzola!
Mijn weekenden bracht ik inmiddels grotendeels door om er even een dagje met de fiets tussen uit te trekken. Ditmaal op aanraden van fietsvriend nummer 2 naar Gorgonzola, via de andere Navigli (kanaal). Dit is ook één van de beste tips als het gaat om fietsen rondom Milaan: volg het kanaal. De meeste Navigli's van Milaan hebben een fijn fietspad waar weinig auto's op kunnen rijden, waardoor je lekker door kunt crossen en soms mooie dorpjes passeert. Dat je dezelfde weg terugmoet is vaak niet erg, levert toch weer andere uitzichten op! Bonus antitip: kom niet met je fiets binnen een straal van 2 km bij de Duomo. Ik dacht even leuk de stad te doorkruisen, maar dat is een absolute afrader. Je kunt nog beter met een grote boog om het centrum heenfietsen!Vijfde fietstocht. Met mijn nieuwe fietsmaatje naar Monza.
Begin oktober ging ik met Chiara, een studente die al haar hele leven in Milaan woont, naar Monza. Fijn om iets minder op de weg en maps te letten en gewoon lekker te volgen en ondertussen ook nog eens wat te kletsen en te horen over de stad. De route was wederom erg leuk! Hoewel het voor mij even wat moeite kostte om de stad uit te komen (van Zuid naar Noord kost al snel een dik half uur). We doorkruisten zo'n drie parken met het park van Monza als absolute hoogtepunt, wat een mooi park en mooie stad! Dezelfde weg fietsten we weer terug en ik ontdekte een leuk stukje terug naar mijn huis door het centrum!Ritje nummer zes: de eerste met mijn vriend!
Vorige week was het zover: voor het eerst had ik een heuse fietsdate met mijn vriend! Na vier jaar tijd zat meneer weer op een echte wielrenfiets (#trots!), die we hadden gehuurd bij mijn favo fietswinkel en tevens grote vriend. We deden dezelfde route sinds deze zeer goed beviel en ik hem Randy graag wilde laten zien! Via Parco Nord en de nodige tussenstopjes kwamen we in Monza waar we onszelf even hebben beloond op een lekkere Carbonara en Gnocchi! Hadden we wel verdiend! De terugweg werden we vergezeld door een lekker Italiaans nazomerzonnetje. Met nog een kleine discussie over hoe we het beste het centrum weer in konden komen brachten we Randy's bolide weer terug bij mijn grote fietsvriend en sloten Ophof en Israël hun eerste echte fietsavontuur samen (in Italië!!) van 60 km moe maar voldaan af.
Geen opmerkingen
Een reactie posten