Afgelopen zomer (goh wat klinkt dat weer ver weg met deze temperaturen) brachten papa, mama en ik, voorafgaand aan m'n Milaan avontuur, een bezoekje aan Ligurië. En niet zo maar een deel van Ligurië, maar wel de Cinque Terre! Aanvankelijk wilde ik wel eens zien hoe de achtergrond op m'n Windows schermpje er echt bij lag en zochten we een fijn verblijf in de buurt. Bleek dat even een goede keus te zijn! Daarover later meer, maar na een heerlijke vakantie hier te hebben gehad kon ik het niet laten om een week geleden nog een keer terug te gaan. De zee trekt me gewoon te erg, en op de regio ben ik inmiddels ook aardig verliefd aan het worden! Ik vertel je graag waarom.
Ons bezoek aan de Cinque Terre. Wat een avontuur was dit. Stromende regen, gesloten wandelpaden, gevaarlijke paden en uitdagingen voor mama, hordes toeristen, zonnige verrassingen, heerlijk eten, mooie souvenirtjes en meerdere genietsessies kwamen voorbij. En dat allemaal in 1 dag! Vanuit onze B&B bij Chiavari wilden we deze trekpleister graag een keer in levende lijve zien.
We begonnen onze reis in Sestri Levante, een rustig stadscentrum waar we de auto makkelijk kwijt konden en vanwaaruit we de treinrit begonnen. Wij kochten een Cinque Terre pas, maar een retour trein kaartje is voldoende (mits dat te verkrijgen is. Onze gebrekkig Engels sprekende loketjuf snapte er de ballen van dus ontvingen we een kaart tegen een flink prijskaartje). Internet raadt met de auto naar de dorpjes streng af vanwege het autoluwe gebied en het gebrek aan parkeerplekken, en daarnaast schijnt de treinroute langs de dorpjes fantastisch te zijn. Dat vonden we dus om te beginnen toch even flink tegenvallen. Je ziet meer zwarte tunnels dan dorpjes en als je er een ziet dan zit je na 2 milliseconde alweer in de tunnel in kwestie. Hier hoef je het dus niet voor te doen. De ietwat prijzige Cinque Terre kaart heeft wel als voordeel dat je in elk dorpje kunt uit- en instappen. Wij besloten om te beginnen bij het meest zuidelijke dorpje en zo omhoog te gaan.
1. Riomaggiore
Eenmaal aangekomen in Riomaggiore regende het dat het goot, en niet zo'n beetje ook. Net als menig ander toerist vluchtten ook wij de Cinque-Terre-toeristen-shop in om net als het halve dorp een afschuwelijke regencape te kopen. Leuke anekdote: hoewel we lekker droog bleven zag deze cape er dus niet uit. Mama heeft nog nooit zo dubbel gelegen deze hele vakantie toen papa de cape in kwestie over z'n hoofd deed (op de ietwat knullige manier hoe papa's dit kunnen doen) en hij eruit zag als een gebochelde kameel, vanwege de rugzak die er onder uitstak. Ik a.k.a de blauwe schildpad mocht er overigens ook wezen. Maar goed, terug naar de tips, die hebben we niet heel veel over dit dorp. Het zal er vast waanzinnig hebben uitgezien met een zacht zeebriesje en hier en daar wat zonnestralen, maar met al die regendruppels konden we er gewoon niet zo veel van maken. En die ultrasteile weg naar boven plus regen was gewoon niet zo'n goede combi voor mama. We hebben dus vrij weinig van Rio gezien, maar op de ansichtkaart die we later kochten zag het er pico-bello uit. Na een schuilstop met cappuccino probeerden we het met wat zacht gemiezer aan: we wilden het wandelpad "Via del Amore" (oftewel Liefdespad) wel eens gaan trotseren die naar het volgende dorp zou leiden. Tot overmaat van ramp bleek deze boven aan de trap ook nog eens 'tijdelijk' gesloten te zijn (lees: al vier jaar lang, afrader). Gelukkig was het uitzicht mooi, maar het pad zag er waanzinnig uit dus mocht deze weer open zijn doe het! Hij is naar verluid vrij eenvoudig te bewandelen en binnen een half uur is zelfs de meest ongeoefende wandelaar in Manarola.
Eenmaal aangekomen in Riomaggiore regende het dat het goot, en niet zo'n beetje ook. Net als menig ander toerist vluchtten ook wij de Cinque-Terre-toeristen-shop in om net als het halve dorp een afschuwelijke regencape te kopen. Leuke anekdote: hoewel we lekker droog bleven zag deze cape er dus niet uit. Mama heeft nog nooit zo dubbel gelegen deze hele vakantie toen papa de cape in kwestie over z'n hoofd deed (op de ietwat knullige manier hoe papa's dit kunnen doen) en hij eruit zag als een gebochelde kameel, vanwege de rugzak die er onder uitstak. Ik a.k.a de blauwe schildpad mocht er overigens ook wezen. Maar goed, terug naar de tips, die hebben we niet heel veel over dit dorp. Het zal er vast waanzinnig hebben uitgezien met een zacht zeebriesje en hier en daar wat zonnestralen, maar met al die regendruppels konden we er gewoon niet zo veel van maken. En die ultrasteile weg naar boven plus regen was gewoon niet zo'n goede combi voor mama. We hebben dus vrij weinig van Rio gezien, maar op de ansichtkaart die we later kochten zag het er pico-bello uit. Na een schuilstop met cappuccino probeerden we het met wat zacht gemiezer aan: we wilden het wandelpad "Via del Amore" (oftewel Liefdespad) wel eens gaan trotseren die naar het volgende dorp zou leiden. Tot overmaat van ramp bleek deze boven aan de trap ook nog eens 'tijdelijk' gesloten te zijn (lees: al vier jaar lang, afrader). Gelukkig was het uitzicht mooi, maar het pad zag er waanzinnig uit dus mocht deze weer open zijn doe het! Hij is naar verluid vrij eenvoudig te bewandelen en binnen een half uur is zelfs de meest ongeoefende wandelaar in Manarola.
2. Manarola
Dus besloten we, na een ietwat dramatische ochtend, maar het treintje naar Terre nummer twee te nemen. Na een onstuimige ochtend kwam het zonnetje er thank god toch door (wil absoluut niet klagen maar plekjes zijn nou eenmaal vaak mooier met een laagje zonlicht erbovenop). Na het kerkje bovenop te hebben bezichtigd fotografeerde en filmde ik erop los bij de weg naar beneden. Wat een prachtig en fotogeniek plaatsje was dit! Dit is nou wat ze bedoelen met 'Windows achtergrondje'! Denk de loslopende toeristen even weg en je waant je in een sprookje. Na het halve rolletje vol te hebben geschoten hadden we nog energie over (elk tijdelijk gesloten wandelpad heb z'n voordeel) lokte het wandelpad ons naar boven waar we tegen de beste lunchspot ooit aanliepen. Ik denk dat ik eerlijk waar nog nooit zo lekker heb geluncht met zo'n geweldig uitzicht. Wat een plaatje was dit zeg! Die paar minuten in de rij was dat meer dan waard! En we werden ook even flink beloond met een felle zon. Wat een geluk! Met uitzicht op het prachtige baaitje waar menige local en toerist een duik in nam (dit zag er echt ontzettend verleidelijk uit. Het is dat ik m'n zwemspullen niet mee had anders had ik het wel geweten).
Dus besloten we, na een ietwat dramatische ochtend, maar het treintje naar Terre nummer twee te nemen. Na een onstuimige ochtend kwam het zonnetje er thank god toch door (wil absoluut niet klagen maar plekjes zijn nou eenmaal vaak mooier met een laagje zonlicht erbovenop). Na het kerkje bovenop te hebben bezichtigd fotografeerde en filmde ik erop los bij de weg naar beneden. Wat een prachtig en fotogeniek plaatsje was dit! Dit is nou wat ze bedoelen met 'Windows achtergrondje'! Denk de loslopende toeristen even weg en je waant je in een sprookje. Na het halve rolletje vol te hebben geschoten hadden we nog energie over (elk tijdelijk gesloten wandelpad heb z'n voordeel) lokte het wandelpad ons naar boven waar we tegen de beste lunchspot ooit aanliepen. Ik denk dat ik eerlijk waar nog nooit zo lekker heb geluncht met zo'n geweldig uitzicht. Wat een plaatje was dit zeg! Die paar minuten in de rij was dat meer dan waard! En we werden ook even flink beloond met een felle zon. Wat een geluk! Met uitzicht op het prachtige baaitje waar menige local en toerist een duik in nam (dit zag er echt ontzettend verleidelijk uit. Het is dat ik m'n zwemspullen niet mee had anders had ik het wel geweten).
Vanuit Nessun Dorma zagen ook we de ferryboot al telkens af en aan varen. En met het oog op het wat moeilijker te bereiken volgende dorpje besloten we de boot te nemen naar Terre numero quattro.
3. Vernazza
En dat was een goeie keus! Want deze prachtige boottocht gaf je (letterlijk!) weer een hele andere point of view van de Cinque Terre. Het rotsdorpje Corniglia was ideaal om vanuit hier te bekijken en na een kwartiertje zetten we weer voet aan land op Vernazza. Vernazza is eveneens ook weer mega schattig, heeft een iets ruimere uitstraling dan Manarola en een leuk zandstrandje waar meerdere gezinnetjes aan het uitwaaien en zwemmen waren (ook dit zag er weer erg gezellig uit dus neem je badpak mee!). Het dorpje zelf vond ik minder aan dan Manarola, maar mocht er zeker wezen. Breng ook absoluut een bezoekje een de eeuwenoude kerk die aan het water staat en drink hier een lekkere Sciacchetrà, een typisch lokaal gebrouwen zoete witte wijn.
En dat was een goeie keus! Want deze prachtige boottocht gaf je (letterlijk!) weer een hele andere point of view van de Cinque Terre. Het rotsdorpje Corniglia was ideaal om vanuit hier te bekijken en na een kwartiertje zetten we weer voet aan land op Vernazza. Vernazza is eveneens ook weer mega schattig, heeft een iets ruimere uitstraling dan Manarola en een leuk zandstrandje waar meerdere gezinnetjes aan het uitwaaien en zwemmen waren (ook dit zag er weer erg gezellig uit dus neem je badpak mee!). Het dorpje zelf vond ik minder aan dan Manarola, maar mocht er zeker wezen. Breng ook absoluut een bezoekje een de eeuwenoude kerk die aan het water staat en drink hier een lekkere Sciacchetrà, een typisch lokaal gebrouwen zoete witte wijn.
Na de knollen wel weer op te hebben besloten we de Cinque Terre voor gezien te houden en de trein terug naar Sestri Levante te nemen. We sloegen hierbij Montessori dus over, maar dit schijnt zeker een leuk, wat groter dorpje te zijn met een mooi strandje. Ook het rotsdorpje zijn we niet aan toegekomen, maar aangezien dit een aardige klim schijnt te zijn vonden we dat niet vreselijk erg.
Al met al vond ik na een licht deprimerende ochtend in Riomaggiore de Cinque Terre en met name Manarola fantastisch. Controleer of de wandelpaden open zijn, check de weersomstandigheden van te voren, of koop een fancy cape je en denk de hordes toeristen weg en je zult een heerlijke dag hebben in Cinque Terre. Zoals onze Agriturismo vertelde heb je in de omgeving genoeg van deze prachtige dorpjes, maar moet je dit gewoon een keer in je leven gezien hebben.
Maar wat voor mooie plaatsjes heb je dan nog meer?!
Nou! Wij brachten onder andere een bezoekje aan Camogli, zo'n typisch voorbeeld van een eveneens kleurrijk vissersdorpje wat een stuk minder toeristisch is dan de Cinque Terre. Vlakbij het bekende Portofino en een mooi klooster tussenin is dit een leuk dagtripje. Wij hebben hier heerlijk gegeten en een bedje gehuurd om de rest van de middag te luieren op het strand, aanrader!
Maar ook het binnenland van Ligurië is prachtig! Naast een flinke fietstocht door de bergen trokken we één dag uit om het plaatsje Varese te bekijken, zo'n klein en schattig dorpje om eens doorheen te wandelen.
Mocht je nog een iets grotere stad willen verkennen tijdens je vakantie aan de Ligurische kust, dan schijnt Genua een mooie stad te zijn om eens te bezoeken. En ook Pisa is niet zo gek ver weg. Genoeg mogelijkheden dus!
Wat maakte onze vakantie nou top?
Pisa, Genova, Cinque Terre of kleine bergdorpjes... Allemaal ontzettend leuk, maar de reden dat ik één van de fijnste vakanties met mijn ouders ooit had kwam voornamelijk door de agriturismo waar we verbleven. Dit is een Italiaanse bed & breakfast, vaak midden in de natuur waar ze zich ook nog een beetje met dieren of landbouw bezig houden. Wij verbleven in OlivArancio, een prachtige agriturismo midden in de bergen (met zicht op zee!) gerund door een Nederlands gezin. De eigenaars zijn ontzettend aardig en zorgen meteen ervoor dat je heerlijk kunt genieten van alles wat ze bieden: een fijn zwembad, mooie en nette kamers, relaxte sfeer, fijn ontbijt, lekker eten en als je geluk hebt koken Dajo en Dimitro of kun je aanschuiven bij een pizza/aperitivo avond. Wij werden positief verrast door de fijne sfeer hier! Lekker je ding doen aan het zwembad of af en toe een leuk gesprek met een andere vakantieganger, wat is dit leuk!
Een week terug bracht ik weer een bezoekje, de olijvenbomen moesten namelijk geplukt worden en ze konden wel wat hulp gebruiken! Nu viel er vanwege de storm helaas niet meer zoveel te plukken, maar wat heb ik hier weer een fijn weekend gehad. Saski, Dimitro en Dajo zijn ontzettend gastvrij en zorgden ervoor dat ik mij weer helemaal thuis voelde in het soms nog best verre Italië. En dat uitzicht!!!
Dus, mocht je overwegen om dit voorjaar of deze zomer een paar dagen vakantie te vieren in Ligurië: bekijk de Cinque Terre voor één dag en verken daarna de rest van de kust/binnenland en verblijf in OlivArancio!
Geen opmerkingen
Een reactie posten