Ciao lieve mensen!!! Come stai?! (Italiaans voor hoe gaat het, red.). Met mij gaat het hartstikke goed! Op het moment dat ik dit typ zit ik in de trein naar Napels en met maar 4 uur slaap achter de kiezen heb ik veel betere dingen te doen dan deze blog typen (zoals slapen) maar feit is dat ik veels te excited ben. Over Napels, Milaan, afgelopen weken, het feit dat ik al zoveel mooie, leuke, lieve mensen heb ontmoet, dat ik steeds meer mijn draai vind en het mooie Italië beetje bij beetje kan ontdekken! Vooral dat laatste vind ik fantastisch: ik ben (nog) geen wereldreiziger, maar vind het wel geweldig om nieuwe plekken te ontdekken, mensen te leren kennen en mezelf! Op dit moment ben ik 65 dagen in Milaan en ik deel graag met je hoe het hier na 2 maanden is. En heb natuurlijk weer een korte vlog voor jullie in petto. #vlogger #influencer #vlogginglife #grapje
Dagelijkse leventje in Milaan
Goed, waar waren we ook alweer gebleven?! Oja! De trein! Mijn laatste video eindigde in de terugweg van de geweldige hiking trip met mijn lieve Franse amie, waar ik nog steeds met heel veel geniet gevoelens naar terugkijk ('vo voor spontane reisideeën). Video numero due begint tevens in de trein naar Malpensa airport, waar een leuk cadeautje op me wacht! Maar voordat ik hierover vertel ging er nog een week aan vooraf waarin ik leuke dingen deed: ik had colleges en bracht met het vak Brand Management 'bedrijfsbezoekjes' aan toffe conceptstores en luxe warenhuizen (My kind of firm visits), dronk koffie in koffietentjes #stillgettingthere die me hopelijk iets meer motiveerde wat tijd aan studeren te besteden, dronk zo'n drie aperitivos in 6 dagen tijd (in werkelijkheid raakte ik de tel kwijt en hielp Randy me er aan herinneren dat ik er al drie op had zitten, oepsie), fietste naar Monza met m'n nieuwe fietsmaatje, genoot van de lekkerste brunch ever met Marie en bezocht samen met haar maar liefst 2 musea op een dag en wachtte in spanning af op m'n lieve bezoek!
Visite! <3
Visite! <3
Want jaaa eindelijk was het zover: mijn lieve vriendje kwam me opzoeken in Milaan!! Ik was zo ontzettend blij om hem weer te zien. Na al die leuke dingen die ik hier beleef blijf ik hem ontzettend missen en wil ik alles met hem delen, nu kon dat eindelijk!! Ik verraste hem op het vliegveld wat hij iets minder kon waarderen (had net een model aan de haak geslagen in het vliegtuig, kwam ik daar aanzetten #surprise) maar na even wennen aan elkaar zat het meteen weer goed. Met de metro belandden we bij de Duomo die Randy mooi verwelkomde in mijn stad. We trapten de eetweek af met heerlijke pizza's bij Piz en veels te veel shotjes (de obers hielden niet op met uitdelen), ietwat aangeschoten keerden we naar m'n kamer. De volgende ochtend sliepen we lekker lang uit en liet ik Randy m'n universiteit zien. Waarnaar hij joinde met een gastcollege van Google die ik had! 'S avonds deden we een aperitivo met Marie, Henriikka en een vriendinnetje uit Finland bij Le Bicliette. Fijn dat Randy nu ook eindelijk mijn vriendinnen hier kan ontmoeten!
Samen genieten
Samen genieten
De rest van de week bestond vooral uit eten, chillen, genieten, uitslapen, struinen, koffie tentjes pakken om nog enigszins iets aan school te doen, shoppen, eten, drinken, en nog meer genieten. We bekeken de giro Di Lombardi in Como en sprongen zelf ook op de fiets, wat nogal een mijlpaal was voor Randy aangezien het vier jaar geleden de laatste keer was voor hem! Het hele verslag kun je hier lezen dus ik zal jullie niet nog een keer vervelen met dit mooie avontuur en moment samen.
Zo, dat was weer een hele lap tekst en hopelijk zijn jullie nog steeds met mij. Ik vind het super leuk dat je dit leest! Want 1200 woorden alleen maar over mijn fantastische Erasmus leven interesseert niet iedereen evenveel, dus grazie mille dat je jouw kostbare tijd besteed aan het lezen van mijn blog! Ik mis iedereen thuis erg, maar geniet steeds meer en meer van het leventje hier en besef dat de tijd vliegt (ik probeer het tellen van de weken die ik hier nog heb nog even te vermijden) en ik 200% moet genieten van al het moois wat ik hier beleef.
Na 10 dagen was het weer tijd om afscheid te nemen. 10 dagen was lang en fijn om samen te zijn, hoewel meneer wel al een beetje gek werd van het fenomeen stad en de drukte van Milaan, maar het had wat mij betreft nog veeel langer gemogen! Na het uitzwaaien op het vliegveld voelde ik me oké: een beetje verdrietig maar ook met een fijn gevoel terugkijken op de afgelopen 10 dagen en het is goed dat we beiden weer ons leventje oppakken waar we waren gebleven.
Dagelijkse Milanese leventje
Dagelijkse Milanese leventje
Waar waren we gebleven? Oja colleges! Ik volgde m'n lessen weer na een week lang geen colleges en feest (want geen midterms, de geluksvogel). Was wel weer even tijd om wat voor school te doen dus ik spendeerde nog wat uurtjes in de ub maar genoot ondertussen 's avonds ook van de nodige aperitivo's en avondjes uit. Ik fietste naar de Monte Stella waar ik een van de heerlijkste hardloopsessies hier in Milaan liep en maakte een super lekkere risotto met pompoen, parmezaan, pancetta en kastanjes! Het recept volgt 100% want hij was onmeunig lekker!!! Ook volg ik nog steeds enthousiast mijn Italiaanse lessen, want langzaam aan wordt deze Italiaan noob een heuze Italiaans sprekende signora!
Afgelopen week was ook leuk want we vierden Halloween! Voor het eerst in m'n leven weliswaar. Hoewel ik niet zo'n verkleder ben was ik best trots op m'n duivels oortjes en zwarte lipstick. Na menige predrinks incl drankspel bij Julia, waarbij ik ze nog wat goeie Nederlandse hits leerden zoals drank en drugs en bizzey, kwamen we aan in de club. Erasmus, de organisatie voor exchange studenten, organiseert wekelijks meerdere activiteiten zoals aperitivo's en stapavondjes, waarvan dit er één van was. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er niet zo veel van kan herinneren, maar dat we na de predrinks beter naar huis hadden kunnen gaan is één ding wat zeker is: Julia raakte haar telefoon kwijt en mijn dronken alter ego leek het een goed idee om alleen in de stromende regen naar huis te wandelen. Volgend feestje pakken we het dichter bij huis aan...
Zo, dat was weer een hele lap tekst en hopelijk zijn jullie nog steeds met mij. Ik vind het super leuk dat je dit leest! Want 1200 woorden alleen maar over mijn fantastische Erasmus leven interesseert niet iedereen evenveel, dus grazie mille dat je jouw kostbare tijd besteed aan het lezen van mijn blog! Ik mis iedereen thuis erg, maar geniet steeds meer en meer van het leventje hier en besef dat de tijd vliegt (ik probeer het tellen van de weken die ik hier nog heb nog even te vermijden) en ik 200% moet genieten van al het moois wat ik hier beleef.
Na een flinke kater ben ik nu ook weer up and running. Niet in slaap kunnen vallend maar veels te excited voor de komende trip naar Napels, de week erop naar cinque Terre en alle aperitivo's en fijne momenten die nog gaan komen! Keep u posted!
Geen opmerkingen
Een reactie posten